به گزارش بازرگانی خبرگزاری مهر، حال با عنایت به این كشف درونی، كسی كه در میان عموم به عنوان یك هنرمند شناخته شده، برای تصمیماتش طرفدارانش را در نظر می گیرد؟
مارینا آبراموویچ در «مانیفست زندگی هنرمند» می گوید: یك هنرمند باید در برابر كارش كاملاً خویشتن دار باشد. یك هنرمند برای الهام گرفتن باید عمیقاً به درون خود نگاه كند.
دو نكته ای كه امروز در زندگی كمتر هنرمندی دیده می گردد. تعداد افرادی كه خویش را به عنوان هنرمند به جامعه هنری معرفی می كنند و چندی از شناخته شدن شان نمی گذرد؛ اما اخبار شهرت شان در بوق و كرنا می پیچد، كم نیست!
چند روز پیش فیلمی در صفحه اجتماعی پژمان جمشیدی منتشر گردید كه او را در تلاش برای تجربه ای جدید و قرار گرفتن در كابین خلبان نشان داده است. این سؤال پیش می آید كه هدف او از این تجربه جدید چیست و برای بازی كردن در نقشی درگیر یادگیری خلبانی شده یا خبر دیگری است؟
پژمان جمشیدی همیشه در مصاحبه هایش مدعی بود فوتبال را به خاطر بالا رفتن سن و احیانا حذف و فراموش شدن، كنار گذاشته؛ اما اگر واقعا انتخاب تازه ای در كار باشد، دلیل او را برای این انتخاب شنیدنی است. البته او جزو افرادی است كه تجربه را بخش جدایی ناپذیر زندگی می داند و هرچند كه بعد از حضورش بر روی صحنه ی تئاتر، موجی از اعتراض ها (به گفته ی خودش تهمت و فحاشی) را در پی داشت؛ با همان بی ادعایی سابق و بدون كمترین ابراز پشیمانی از انتخاب های پرفراز و نشیب خود، به مسیرش ادامه می دهد.
اما حالا مشخص نیست كه هدف بعدی پژمان چیست و باید انگشت به دهان نشست و ماجراجویی های جذاب آقای بازیگر را نظاره كرد!
پژمان جمشیدی با سریال پژمان به تلویزیون آمد، كم كم وارد سینما شد و در نهایت روی صحنه ی تئاتر پا گذاشت؛ پژمان پیش تر در مصاحبه ای گفته كه به دنبال شهرت نیست؛ اما وقتی مجری از او سؤال می پرسد كه مردم «پژمان» را با چه عنوانی می شناسند، پاسخ می دهد كه مردم مرا به اسم «پژمان جمشیدی» می شناسند نه فوتبالیست و بازیگر! بهتر نیست به جای موضع گیری سریع و تولید حاشیه برای یك فرد شناخته شده و مطرح، از این دید نگاه كنیم كه پژمان فردی پیشرو در زمینه تجربه های نو است؛ او با بازی در سریال «پژمان» و البته با فیلمنامه خیلی خوب پیمان قاسم خانی بر مبنای بعضی از تجربه های شخصی پژمان، تابوی شوخی با افراد معروف را شكست؛ این اتفاق نشان از اعتماد به نفس و ظرفیت بالای او دارد.
اگر این تصمیم جدید آقای (سابقاً) فوتبالیست و بازیگر( فعلی) باشد كه شغلی جدید را انتخاب كند، این روشن نكردن اتفاق اخیر و ویدئوی انتشار یافته در صفحه اش می تواند داستان های دنباله داری را برایش رقم بزند. به قول خودش او هنوز درخلال دو فضای هنری و فوتبالی سرگردان است، به این مفهوم كه در میان فوتبالیست ها او را بازیگر می دانند و در دنیای هنرمندان او را فوتبالیست و در مهمانی هنرمندان و یا ورزشكاران دعوت نمی شود. با این حساب هنوز پژمان بین دو مرز، حرف و حدیث هایی را می شنود كه بیشتر به حواشی كاری او مربوط است و نقد تخصصی محسوب نمی شود.
بنابراین، بی شك كنجكاو كردن مخاطب با اطلاعاتی كه كامل نیست عواقبی برای او دارد و واكنش هایی را در پی خواهد داشت. حال اینكه هر فردی كه شناخته و گاهاً محبوب می شود، به عنوان هنرمند، ورزشكار یا مدیر در برابر طرفداران خود مسئول است. چطور ممكن است كسی با این جسارت و سرعت كه در مدت كوتاهی به شهرت رسیده، طرفدارانش را رها كند و بدون در نظر گرفتن تصویری كه از خود برای جامعه طرفدارانش ساخته، به سادگی از بار مسئولیتی كه در برابر آن ها دارد، شانه خالی كند؟
وی پیش تر در صفحه اجتماعی اش اذعان كرده برابر هنرش مسئول است. باید بی تعارف و مستقیم از ایشان پرسید: از «مسئولیت در برابر چه چیزی و چه كسی» سخن می گوید. افرادی كه گاهاً در صفحه های مجازی هم فحاشی می كنند؟
با توجه به اینكه امروز پذیرش پژمان جمشیدی در جامعه هنری به عنوان یك هنرمند و كم لن یكن تلقی می شود، باید دید آیا سر و صدای اخیری كه راه انداخته، صرفا برای گفتن از تجربه ای جدید در مسیر كاری و زندگی اوست یا می خواهد دوباره نظر مخاطبین را جلب كند و سورپرایز جدیدی برای طرفدارانش دارد.