مرگ در جاده روایت خاموش از جنگی بی صدا میان آسفالت، انسان و آهن
رصد کالا: هنوز آفتاب درست بالا نیامده که نخستین پیامک «تصادف منجر به فوت» در گروههای خبری دست به دست می شود. باز هم جاده، باز هم سرعت، باز هم خودروهایی که قرار بود وسیله سفر باشند، نه تابوت متحرک.
به گزارش رصد کالا به نقل از ایسنا، هر روز، صدها زندگی در جاده های ایران از دست می رود؛ خیابان ها و بزرگراه هایی که قرار بود مسیر حرکت باشند، تبدیل گشته اند به صحنه ای برای تراژدی های بی انتها. سالانه بیشتر از ۱۷ هزار نفر در این مسیرها جانشان را از دست می دهند؛ رقمی که حتی از برخی میدان های جنگ هم بیشتر است.
سازمان پزشک قانونی کشور در آخرین آمار جانباختگان تصادفات اعلام نموده است که در نیمه نخست سال جاری
۱۰ هزار و ۴۱۴
نفر در حوادث رانندگی جان خویش را از دست دادند.
آمار کشته شدگان تصادفاتی که توسط پزشک قانونی کشور اعلام شده است، در مقایسه با زمان مشابه سال قبل (۱۰ هزار و ۸۲ نفر)، ۳.۳ درصد رشد داشته است.
تهران، فارس و خراسان رضوی سه استان در صدر آمار فوتی در تصادفات
در نیمه نخست سال، استانهای تهران با ۸۵۶، فارس با ۸۰۳ و خراسان رضوی با ۷۳۳ فوتی بیشترین و استانهای ایلام با ۱۰۶، کهگیلویه و بویراحمد با ۱۲۰ و قم با ۱۴۲ فوتی کمترین تعداد تلفات را داشته اند.
رشد ۸.۳ درصدی تلفات تصادفات درون شهری
در این زمان دو هزار و ۵۸۹ نفر در تصادفات داخل شهری جان خویش را از دست دادند. در حالیکه این رقم در زمان مشابه سال قبل دو هزار و ۳۹۰ نفر بوده است. ازاین رو در نیمه نخست سال جاری شاهد رشد ۸.۳ درصدی تلفات تصادفات داخل شهری هستیم.
پیش از ۲۰۰ هزار مصدوم در نیمه نخست سال جاری
در نیمه نخست سال جاری ۲۰۲ هزار و ۱۴۵ مصدوم حوادث رانندگی به مراکز پزشکی قانونی رجوع کردند که در مقایسه با زمان مشابه سال قبل (۱۹۹ هزار و ۸۴۱ نفر)، ۱.۲ درصد بیشتر شده است.
سازمان پزشک قانونی کشور در آخرین آمار جانباختگان تصادفات اعلام نموده است که در نیمه نخست سال جاری ۱۰ هزار و ۴۱۴ نفر در حوادث رانندگی جان خویش را از دست دادند. همینطور در نیمه نخست سال جاری ۲۰۲ هزار و ۱۴۵ مصدوم حوادث رانندگی به مراکز پزشکی قانونی رجوع کردند که در مقایسه با زمان مشابه سال قبل (۱۹۹ هزار و ۸۴۱ نفر)، ۱.۲ درصد بیشتر شده است.
آمار این تصادفات و جان باختن ها نشان دهنده از دست دادن عزیزانی است که می توانستند باز هم زندگی کنند و فعال باشند؛ بطوریکه به قول سردار حسینی به طور عمده سن آنهایی که در تصادفات جان خودشان را از دست می دهند، در سالیان مولد بودن و فعال بودنشان است. سنینی بین ۲۵ الی ۳۸ سال، بیشترین قربانیان سوانح ترافیکی هستند.
وی همینطور بیان داشت که وقتی از مقوله ای بعنوان حمل و نقل و ترافیک بحث می نماییم باید بدانیم که بی توجهی به این حوزه سالانه نزدیک به ۷ درصد از تولید ناخالص ما را از بین می برد.
بر اساس آمارهای سازمان پزشکی قانونی کشور در نیمه نخست سال جاری متاسفانه ۴۹.۷ درصد از متوفیات حوادث رانندگی را نوجوانان و جوانان ۱۱ تا ۳۹ سال تشکیل داده است. در این زمان افراد بالای ۶۰ سال، ۱۹.۵ درصد و افراد ۴۰ تا ۴۹ سال ۱۴ درصد از کل تلفات را به خود اختصاص داده اند.
خودروهای بی کیفیت؛ مرگ روی چرخ ها
اما فقط جاده نیست که می کُشد. خودرو های داخلی، با قیمت های نجومی و کیفیتی فرسوده، سهم بزرگی در این آمار تلخ دارند.
در حالیکه خودروسازان جهان بسمت ایمنی هوشمند، ترمز خودکار، کنترل پایداری و کیسه هوای جانبی رفته اند، در ایران هنوز خودروهایی تولید می شود که در تست تصادف حتی نمره قبولی هم نمی گیرند. در یک تصادف مشابه بین دو خودرو، در یکی از کشورهای اروپایی سرنشین با یک خراش از ماشین بیرون می آید، اما در ایران همان برخورد به مرگ ختم می شود. کارشناسان فنی می گویند بخش عمده ای از این فاجعه ناشی از طراحی ضعیف، استفاده از مواد اولیه بی کیفیت و نبود سیستم های ایمنی فعال در خودرو های داخلی است؛ بدنه هایی نازک، سیستم ترمز ناکارآمد، نبود کنترل پایداری الکترونیکی و ایربگ هایی است که در مواردی حتی باز نمی شوند و یا از کیفیت کافی برخوردار نیستند.
خودروسازان داخلی در حالی محصولات قدیمی را با تغییرات جزئی روانه بازار می کنند که در خیلی از کشورها همان مدلها بیشتر از یک دهه است از خطوط تولید حذف شده اند. در برخوردهای مشابه، خودرو های ایرانی خسارت جانی چند برابر بیشتری نسبت به نمونه های خارجی بر جای می گذارند. ایمنی، همچنان حلقه مفقوده ای است در صنعتی که بیشتر از نیم قرن قدمت دارد؛ اما هنوز نتوانسته از مرحله مونتاژ فراتر برود.
جاده هایی که آماده حادثه اند
زیرساخت های جاده ای هم بخش دیگری از زنجیره بحران هستند. خیلی از محورهای مواصلاتی کشور سال هاست بدون بازسازی جدی مورد استفاده قرار می گیرند. نبود خط کشی روشن در شب، گاردریل های شکسته، پیچ های کور، تابلوهای محو و روشنایی ناکافی در جاده های اصلی، جاده هایی با انبوهی از ایرادات در کف آن، فقط بخشی از عواملی هستند که زمینه تصادف را فراهم می کنند. در خیلی از مناطق کوهستانی یا برون شهری، نبود علایم اخطار کافی سبب می شود رانندگان در برخورد با مسیرهای خطرناک غافلگیر شوند. شبکه جاده ای کشور باآنکه از نظر طول گسترش یافته، اما از نظر کیفیت و ایمنی رشد متناسبی نداشته است.
بیشتر آمار فوتی در شهریور
بر اساس آمارها، ماه شهریور بیشترین تعداد کشته های تصادفات را در مقایسه با دیگر ماه های سال به خود اختصاص می دهد. شهریور سال جاری، تلفات حوادث رانندگی به بالاترین حد خود در طول شش ماهه سال جاری رسید و پس از دو سال مجدداً از مرز ۲۰۰۰ فوتی عبور کرد و به دو هزار و ۶۴ نفر رسید. در این ماه تعداد تلفات تصادفات در مقایسه با زمان مشابه سال قبل ۶.۱ درصد بیشتر شده است که از این مقدار هزار و ۶۱۹ نفر مرد و ۴۴۵ نفر زن بودند.
شهرها؛ صحنه تصادف های خاموش
تصادفات شهری هم سهم بزرگی از آمار تلفات را به خود مختص کرده است. در کلانشهرها، ترافیک سنگین، خستگی رانندگان، بی توجهی به چراغ ها و سرعت بدون مجوز از عوامل اصلی برخوردهای مرگبار محسوب می شوند. در خیابان ها، موتورسیکلت ها بخش قابل توجهی از قربانیان را تشکیل می دهند؛ رانندگانی که اغلب بدون کلاه ایمنی و با رفتارهای پرخطر در بین خودرو ها حرکت می کنند. نبود نظارت مؤثر، کمبود آموزش همگانی و ضعف در فرهنگ رانندگی، از شهر تا جاده، یک زنجیره رفتاری ناسالم را شکل داده است.
رشد ۸.۳ درصدی تلفات تصادفات درون شهری
در نیمه نخست امسال، دو هزار و ۵۸۹ نفر در تصادفات داخل شهری جان خویش را از دست دادند، در حالیکه این رقم در زمان مشابه سال قبل دو هزار و ۳۹۰ نفر بوده است و در نیمه نخست سال جاری شاهد رشد ۸.۳ درصدی تلفات تصادفات داخل شهری هستیم.
طبق آمارها میزان تلفات حوادث رانندگی در محورهای داخل شهری طی سال قبل چهار هزار و ۷۵۹ نفر بوده که نسبت به سال پیش از آن ۳.۵ درصد کاهش داشته است.
لج بازی پشت فرمان؛ سرعتی که نمی بخشد
اما همه چیز هم تقصیر ماشین و جاده نیست. بخشی از مرگ در جاده، از همان لحظه ای آغاز می شود که راننده تصمیم می گیرد ثابت کند حق با اوست. لج بازیهای مرگبار، سبقت های کور، رقابتهای لحظه ای بین دو راننده و خشم جاده ای، حالا به پدیده ای اجتماعی تبدیل گشته اند. در ویدئو های دوربین های مداربسته و فیلم هایی که در فضای مجازی منتشر می شود، می توان دید چه طور دو راننده، فقط به جهت اینکه اول برسند یا "کم نیاورند"، خودشان و دیگران را به کام مرگ می فرستند.
این رفتارها نشانه فقدان آموزش کنترل خشم، نبود فرهنگ رانندگی و ضعف نظارت مؤثر پلیس در بعضی مسیرهاست. جاده تنها جایی است که باید از حق خود گذشت؛ اما ما شاهد لجبازی و جنگ بین افراد در رقابت سرعت و پیروزی هستیم که جایزه آن از دست دادن جان است.
مرگ هایی که عادی شده اند
وقتی مرگ در جاده تکرار شود، جامعه نسبت به آن بی تفاوت می شود. حالا دیگر شنیدن خبر "سه کشته در محور زاهدان-خاش" یا "واژگونی اتوبوس در محور سنندج" موجی در مردم ایجاد نمی نماید. تصادفات برای ما شده اند تیترهای روزمره، نه یک هشدارهای ملی. اما هر یک از این تیترها یعنی خانواده ای داغ دیده، کودکی بی پدر، مادری که هنوز لباس پسرش را در آغوش می گیرد و می گوید «می خواست برگرده، فقط یه سفر کاری بود...»
جاده ها نیازمند بازسازی اند، خودرو ها نیازمند ایمنی، پلیس نیازمند ابزار بیشتر و ما رانندگان نیازمند تغییر رفتار. مرگ در جاده نه سرنوشت محتوم، که نتیجه بی تفاوتی جمعی است. خودرو های ناایمن، جاده های فرسوده، نظارت ناکافی و رفتار پرخطر رانندگان، هرکدام از این حلقه ها، اگر اصلاح نشود، چرخه مرگ ادامه خواهد یافت. تا وقتی "فرهنگ ایمنی" به اندازه "فرهنگ سرعت" جذاب نباشد، تیتر فردا باز هم همان است:
«تصادف مرگبار در محور... چند کشته، چند زخمی...»
به اجمال، تهران، فارس و خراسان رضوی سه استان در صدر آمار فوتی در تصادفات در نیمه اول سال، استان های تهران با ۸۵۶، فارس با ۸۰۳ و خراسان رضوی با ۷۳۳ فوتی بیشترین و استان های ایلام با ۱۰۶، کهگیلویه و بویراحمد با ۱۲۰ و قم با ۱۴۲ فوتی کمترین تعداد تلفات را داشته اند. رشد ۸.۳ درصدی تلفات تصادفات درون شهری در نیمه اول امسال، دو هزار و ۵۸۹ نفر در تصادفات درون شهری جان خویش را از دست دادند، در صورتی که این رقم در زمان مشابه سال قبل دو هزار و ۳۹۰ نفر بوده است و در نیمه اول سالجاری شاهد رشد ۸.۳ درصدی تلفات تصادفات درون شهری هستیم. جاده ها نیازمند بازسازی اند، خودروها نیازمند ایمنی، پلیس نیازمند ابزار بیشتر و ما رانندگان نیازمند تغییر رفتار.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب